Zo is het lange tijd stil.....

..... om dan toch hier weer de draad op te pakken ;)
Al blijf ik voor al te persoonlijke zaken een schaduwweblog gebruiken, de tijd zal het leren of ik dat los kan laten.

Gisteren is echt een nare dag geweest, waar ik verder hier niets over wil vertellen, dat heb ik al op de andere weblog geschreven.
Boosheid, teleurstelling en verbijstering speelden een hoofdrol en ik heb het er knap moeilijk mee gehad, maar gaandeweg vandaag kwam het tot rust en om eigenlijk tot de conclusie te komen, dat het zo ook wel goed is.

Boosheid heeft al heel mijn leven een stimulerende werking gehad als zaken vastlopen, alsof er dan ook een berg energie vrij komt, die blijkbaar onderhuids heeft gewoekerd, maar niet tot uiting kwam.
Ik weet, dat bovenstaande wat cryptisch overkomt als niemand weet, waarover het precies gaat, maar het is ook niet belangrijk voor een ander.

Feit is, dat ik vandaag dingen heb geregeld, die al veel eerder geregeld hadden moeten en kunnen worden, maar soms zit je in flow, waarin alles teveel lijkt en kabbelt het maar door en door zonder constructieve acties.
Misschien valt het wel onder de noemer "gezeur" zonder vooruit te komen ;)
Het lijkt soms zo gemakkelijk om te blijven kabbelen, maar in feite heb je er helemaal niets aan.
Zeker niet als er na een verhuizing nog zoveel gedaan moet worden, maar wat dan niet tot uiting komt, wat deels ook te maken heeft met de fysieke conditie, maar kom op zeg, de telefoon pakken en zaken regelen heeft niet met de fysieke conditie van doen!!
Dat is luiheid, gemakzucht en vooral slap gezeur :P

De belangrijkste zaken zijn vandaag geregeld en ik voel me vrolijker dan in tijden, alsof ik het leven als een zware last met me mee droeg. 
Mijn leven is ook nooit gemakkelijk geweest, als ik er een boek over moest schrijven, zou het een heel dikke pil worden en wie weet, dat ik ooit nog eens een autobiografische roman schrijf, het zou zeker een spannend verhaal worden...
Maakt niet uit, ik vind mezelf een bijzonder mens, die de stormen steeds weer weet te doorstaan, soms wat gehavend, maar meestal een ervaring rijker.

Ik ben klein, eigenzinnig en eigenwijs, dat laatste is soms discutabel, omdat ik dingen wil, die fysiek eigenlijk niet meer kunnen en dan toch doe met alle gevolgen van dien, het heeft een prijs.
Maar eigenwijs kun je ook splitsen, op jouw eigen wijze de dingen te doen, er zit ietwat verschil tussen....
Maar toch, was ik niet zo eigenwijs en eigenzinnig geweest, was ik hier niet geweest, dan had ik allang het bijltje erbij neergegooid: zoek het allemaal maar uit, maar ik doe niet meer mee!

Depressies zijn me dan ook niet vreemd en soms is het echt hard werken om er weer bovenuit te komen, maar je leert de signalen herkennen en steeds beter weet ik daarmee om te gaan, de tuin, fotograferen en naar buiten gaan, al is het maar voor een lullig boodschapje, maakt niet uit.
Treedt de wereld tegemoet met een glimlach of het nu een buurvrouw is, de kassière aan de kassa, die haar routinewerk doet of voorrang geven op de weg aan een fietser als het stortregent, terwijl ik voorrang heb en er geen ander verkeer achter me zit.
Ik heb zelf 40 jaar brommer gereden door weer en wind en ik ben wel eens huilend van de pijn thuis gekomen door de kou en als ik iemand zie zwoegen door dergelijk weer en het ook mogelijk is, geef ik voorrang.
De dankbare gezichten maken meer dan goed als ik dan voorrang geef.
Overigens is mijn autootje, een brommobiel, een aftands en versleten ding, maar het rijdt en al is het zo lek als een mandje, ik ben er dolgelukkig mee, warm en droog en brengt me, waar ik maar heen wil, al ga ik niet ver.
Voor de brandstofkosten hoef ik het niet te laten staan met nog geen 5 euro voor 100 km.

En weer wat geregeld via telefoon, het kan maar niet op vandaag alsof er een gigantische energie is vrijgekomen, het verbaast me echt en geeft ook wel wat te denken...

Nog 1 ding te doen, wat via mail moet, het minst prettige deel, maar dan kan ik gaan genieten van het weekend, omdat alles geregeld is.
Het is vreemd, want weekend lijkt vooral voor werkenden een rustpunt te zijn, maar ik heb zo'n druk leven gehad, dat ik de week nog steeds zie om dingen te doen en te regelen en het weekend als vrij van beslommeringen zie.
Ik mag dan ook uitslapen voor zover me dat lukt, want ik ben standaard tussen 7 en 8 uur wakker en eenmaal wakker vind ik er niets meer aan om op bed te blijven liggen.
Beneden een kopje koffie en andere weblogs lezen, het nieuws en radio luisteren...

Groetjes Lily