Vannacht heeft het weer gesneeuwd en het ziet er echt mooi uit buiten, maar ik kan er toch niet blij mee zijn...
De doorgaande weg voor het huis is goed berijdbaar, omdat daar ook een sneeuwschuiver langs is gegaan, evenals regelmatig een strooiwagen, maar de zijstraat is een ander verhaal!
Daar zijn "sporen" ontstaan, waar auto's dan overheen rijden, maar gaan ze even buiten die sporen, hoor je het kraken, omdat de deels ontdooide sneeuw weer hard aangevroren is.
Vanmiddag gaat het wel iets dooien, maar vermoedelijk niet genoeg om alles weg te smelten, dus het blijft een gladde bedoening.
Vooruit maar, ik was toch al niet van plan om morgen boodschappen te gaan doen, wel ga ik naar de huisarts, want het is wel duidelijk, dat deze bronchitis niet vanzelf over gaat, daar is zwaarder geschut voor nodig zoals een antibiotica-kuur!
Ik begrijp alleen niet goed, waar deze zware bronchitis opeens vandaan komt, de laatste jaren juist weinig last gehad, terwijl ik het wel erg druk heb gehad met van alles en nog wat en nu is het juist heel rustig, dus ik kan het niet zo goed plaatsen, waardoor het nu weer zo raak is...
Vervelend en vermoeiend is het wel!
Vandaag en komende week wordt er geen sneeuw meer verwacht, dus ik wil straks de hoes eraf halen en dan even het autootje starten, als het al start, want ik heb vanaf maandag niet meer gereden en toen had het al moeite met wegrijden.
Onlangs schreef ik al, dat ik de accu-lader uit de berging zou halen, maar nog niet gedaan, nu dus wel.
Het apparaat opladen en de handleiding maar weer eens goed lezen, hoe ik het apparaat moet gebruiken.
Wat ik me kan herinneren, is het echt een makkelijk apparaat om te gebruiken, op de juiste punten aansluiten en dan is het zo gepiept.
In de loop van de week zal ik toch wel moeten rijden, glad of niet, hoewel ik ook met de bus kan gaan als ik het rijden echt niet durf, dat moet ik nog even bekijken, ik ben geen held met glad weer.
Verder is er iets met mijn website, al kan ik niet goed benoemen, wat het probleem precies is en ik ben er al een paar dagen mee bezig om het uit te zoeken.
Iets klopt er niet, dat weet ik wel en ik ga vandaag maar weer eens contact opnemen met de Weebly helpdesk.
Tegelijkertijd ligt de website wat stil, ik schrijf wel dagelijks wat op de blog, maar verder gebeurt er weinig, alsof ik wat vastgelopen ben....
In feite is dat ook zo, Tuinverhalen ligt voorlopig nog stil, pas als het voorjaar echt intrede doet, kan ik daarmee aan de slag en er zijn ook geen bijzondere foto's van te maken.
Dieren speelt ook geen rol meer, nu ik niet meer naar een dierentuin ga en Wandelingen zullen steeds zeldzamer worden.
Het geeft tevens aan, dat mijn wereldje steeds kleiner wordt en waarmee vul je dan nog je website???
Okee, Tuinverhalen zullen wel weer terugkomen, tuinieren blijft een passie van mij en is dicht bij huis en er zal zeker nog wel eens een wandeling zijn, hoewel er een steeds grotere afstand komt tussen willen en kunnen.
Hoewel ik mijn website niet specifiek voor bezoekers heb, ik heb er zelf plezier in om mee bezig te zijn, is het toch wel leuk om te zien, dat sommige mensen geïnteresseerd zijn in wat ik schrijf en fotografeer.
Als er echter niets interessants meer is dan dagelijkse prietpraat op een blog, hoe ga ik dan verder met mijn website???
Misschien is het nu ook wel de malaise van de winter en het tot rust komen na hectische jaren, dat inspiratie even ver te zoeken is.
In die zin moet ik mijn leven weer opnieuw "uitvinden", wat wil ik nog en wat kan ik nog?
Ik wil zeker meer dan wat ik kan en dat frustreert vaak, alsof het niet bij mij past als voorheen "bezig bijtje"...
Een AOW-tje is genoeg om van te leven, maar dat is het dan ook wel, het staat geen financiële bokkensprongen toe, dat is een ding wat zeker is!
Het kleine pensioentje, wat ik opgebouwd heb, bezorgt me eerder last dan plezier, omdat ik daardoor net buiten de boot val voor sommige toeslagen, die dan net wat meer financiële ruimte geven om wat meer te kunnen ondernemen.
Ouder worden had ik me in ieder geval anders voorgesteld, toen ik nog fulltime werkte....
Ook het begrip "dood" komt dichterbij, want het is hoe dan ook de reis naar het einde van leven, waarvan het einde onvoorspelbaar is, het komt, wanneer het komt.
Ik regisseer mijn leven graag, maar dat einde is niet te regisseren of toch wel....
Nou ja, het wordt nu toch iets te somber, maar het is zeker iets wat me bezig houdt!
Weer even over naar de orde van de dag dan maar: gisteravond moest ik weer de verwarmingsketel bijvullen en het is nu standaard om de 3 weken geworden, dat ik moet bijvullen.
Er verdampt ergens water, want lekkages zijn er niet en het gaat me niet om die paar liter water, wat steeds bijgevuld moet worden, want veel hoef ik niet bij te vullen, maar er is iets niet in orde!
Net maar even werk van gemaakt door online een reparatie-verzoek in te dienen, wel met de nodige kritiek.
Buiten schijnt de zon en ik zit te denken om de gladheid te trotseren....
Machteloosheid en boosheid, zo tegengesteld en daar tussenin de wegen van diplomatie....
Diplomatie, ik weet, dat het zoiets is van "je vangt meer vliegen met stroop dan met azijn", maar het lukt me niet altijd.
Boosheid is voor mij zoiets als Red Bull, het geeft me vleugels en zo ook net met het autootje, want "even" het pak sneeuw van het autootje halen, kan ik wel willen, maar het zat vast aangevroren, dat had ik gisteren dus moeten doen!
Boosheid en uit de berging een vloertrekker gehaald om de sneeuw in stukjes te hakken en weg te vegen, het gaf me de energie om de klus ook geklaard te krijgen... grrrr ;)
En dan is er een reddende engel, een jonge man van een paar deuren verder, die me koppig zag zwoegen en even kwam helpen, waarna ik het zelf kon afmaken en het autootje is nu sneeuwvrij en schoon!
Het startte goed en ik ga zo maar eens rijden om een stukje te wandelen in het sneeuwlandschap, niet ver weg en ik rijd wel wat om, om de binnenwegen te vermijden, maar ik ben er even uit, niet toegeven aan de malaise en frustratie....
De doorgaande weg voor het huis is goed berijdbaar, omdat daar ook een sneeuwschuiver langs is gegaan, evenals regelmatig een strooiwagen, maar de zijstraat is een ander verhaal!
Daar zijn "sporen" ontstaan, waar auto's dan overheen rijden, maar gaan ze even buiten die sporen, hoor je het kraken, omdat de deels ontdooide sneeuw weer hard aangevroren is.
Vanmiddag gaat het wel iets dooien, maar vermoedelijk niet genoeg om alles weg te smelten, dus het blijft een gladde bedoening.
Vooruit maar, ik was toch al niet van plan om morgen boodschappen te gaan doen, wel ga ik naar de huisarts, want het is wel duidelijk, dat deze bronchitis niet vanzelf over gaat, daar is zwaarder geschut voor nodig zoals een antibiotica-kuur!
Ik begrijp alleen niet goed, waar deze zware bronchitis opeens vandaan komt, de laatste jaren juist weinig last gehad, terwijl ik het wel erg druk heb gehad met van alles en nog wat en nu is het juist heel rustig, dus ik kan het niet zo goed plaatsen, waardoor het nu weer zo raak is...
Vervelend en vermoeiend is het wel!
Vandaag en komende week wordt er geen sneeuw meer verwacht, dus ik wil straks de hoes eraf halen en dan even het autootje starten, als het al start, want ik heb vanaf maandag niet meer gereden en toen had het al moeite met wegrijden.
Onlangs schreef ik al, dat ik de accu-lader uit de berging zou halen, maar nog niet gedaan, nu dus wel.
Het apparaat opladen en de handleiding maar weer eens goed lezen, hoe ik het apparaat moet gebruiken.
Wat ik me kan herinneren, is het echt een makkelijk apparaat om te gebruiken, op de juiste punten aansluiten en dan is het zo gepiept.
In de loop van de week zal ik toch wel moeten rijden, glad of niet, hoewel ik ook met de bus kan gaan als ik het rijden echt niet durf, dat moet ik nog even bekijken, ik ben geen held met glad weer.
Verder is er iets met mijn website, al kan ik niet goed benoemen, wat het probleem precies is en ik ben er al een paar dagen mee bezig om het uit te zoeken.
Iets klopt er niet, dat weet ik wel en ik ga vandaag maar weer eens contact opnemen met de Weebly helpdesk.
Tegelijkertijd ligt de website wat stil, ik schrijf wel dagelijks wat op de blog, maar verder gebeurt er weinig, alsof ik wat vastgelopen ben....
In feite is dat ook zo, Tuinverhalen ligt voorlopig nog stil, pas als het voorjaar echt intrede doet, kan ik daarmee aan de slag en er zijn ook geen bijzondere foto's van te maken.
Dieren speelt ook geen rol meer, nu ik niet meer naar een dierentuin ga en Wandelingen zullen steeds zeldzamer worden.
Het geeft tevens aan, dat mijn wereldje steeds kleiner wordt en waarmee vul je dan nog je website???
Okee, Tuinverhalen zullen wel weer terugkomen, tuinieren blijft een passie van mij en is dicht bij huis en er zal zeker nog wel eens een wandeling zijn, hoewel er een steeds grotere afstand komt tussen willen en kunnen.
Hoewel ik mijn website niet specifiek voor bezoekers heb, ik heb er zelf plezier in om mee bezig te zijn, is het toch wel leuk om te zien, dat sommige mensen geïnteresseerd zijn in wat ik schrijf en fotografeer.
Als er echter niets interessants meer is dan dagelijkse prietpraat op een blog, hoe ga ik dan verder met mijn website???
Misschien is het nu ook wel de malaise van de winter en het tot rust komen na hectische jaren, dat inspiratie even ver te zoeken is.
In die zin moet ik mijn leven weer opnieuw "uitvinden", wat wil ik nog en wat kan ik nog?
Ik wil zeker meer dan wat ik kan en dat frustreert vaak, alsof het niet bij mij past als voorheen "bezig bijtje"...
Een AOW-tje is genoeg om van te leven, maar dat is het dan ook wel, het staat geen financiële bokkensprongen toe, dat is een ding wat zeker is!
Het kleine pensioentje, wat ik opgebouwd heb, bezorgt me eerder last dan plezier, omdat ik daardoor net buiten de boot val voor sommige toeslagen, die dan net wat meer financiële ruimte geven om wat meer te kunnen ondernemen.
Ouder worden had ik me in ieder geval anders voorgesteld, toen ik nog fulltime werkte....
Ook het begrip "dood" komt dichterbij, want het is hoe dan ook de reis naar het einde van leven, waarvan het einde onvoorspelbaar is, het komt, wanneer het komt.
Ik regisseer mijn leven graag, maar dat einde is niet te regisseren of toch wel....
Nou ja, het wordt nu toch iets te somber, maar het is zeker iets wat me bezig houdt!
Weer even over naar de orde van de dag dan maar: gisteravond moest ik weer de verwarmingsketel bijvullen en het is nu standaard om de 3 weken geworden, dat ik moet bijvullen.
Er verdampt ergens water, want lekkages zijn er niet en het gaat me niet om die paar liter water, wat steeds bijgevuld moet worden, want veel hoef ik niet bij te vullen, maar er is iets niet in orde!
Net maar even werk van gemaakt door online een reparatie-verzoek in te dienen, wel met de nodige kritiek.
Buiten schijnt de zon en ik zit te denken om de gladheid te trotseren....
Machteloosheid en boosheid, zo tegengesteld en daar tussenin de wegen van diplomatie....
Diplomatie, ik weet, dat het zoiets is van "je vangt meer vliegen met stroop dan met azijn", maar het lukt me niet altijd.
Boosheid is voor mij zoiets als Red Bull, het geeft me vleugels en zo ook net met het autootje, want "even" het pak sneeuw van het autootje halen, kan ik wel willen, maar het zat vast aangevroren, dat had ik gisteren dus moeten doen!
Boosheid en uit de berging een vloertrekker gehaald om de sneeuw in stukjes te hakken en weg te vegen, het gaf me de energie om de klus ook geklaard te krijgen... grrrr ;)
En dan is er een reddende engel, een jonge man van een paar deuren verder, die me koppig zag zwoegen en even kwam helpen, waarna ik het zelf kon afmaken en het autootje is nu sneeuwvrij en schoon!
Het startte goed en ik ga zo maar eens rijden om een stukje te wandelen in het sneeuwlandschap, niet ver weg en ik rijd wel wat om, om de binnenwegen te vermijden, maar ik ben er even uit, niet toegeven aan de malaise en frustratie....
