Vanmorgen weer wat opgeknapt opgestaan, al blijven de darmen onrustig, wat irritant, maar gelukkig geen krampen, wat soms ook wel is. Hopelijk komen ze snel weer tot rust...
Ik slaap nog steeds beter, sinds Kruimeltje haar intrede heeft gedaan, wel nog steeds even wakker, maar tussendoor slaap ik vaster, wat toch een meer uitgerust gevoel geeft bij het opstaan.
Ze groeit hard en als ze op schoot zit, heb ik voor het gevoel meer poes te aaien, op de grond is het echter nog steeds een klein poesje met veel pit.
Ze luistert inderdaad al naar haar naam en als ik haar een tijdje niet zie en ook niet weet, waar ze uithangt of wat voor kattenkwaad ze uithaalt, hoef ik haar maar te roepen en ze komt vrolijk aanrennen.
Ik kan me niet herinneren, dat ik ooit voor mijn poezen zoveel speeltjes heb gekocht, maar nu liggen er heel wat speeltjes op de grond, muizen, balletjes, de kattentunnel en de krabpaal. Alles is leuk, al lijkt het leukst om alles wat rolt en beweegt onder de kasten te meppen en lig ik voor de zoveelste keer op de grond om ze onderuit te halen.
Straks uit het tuinhuisje maar een plantenstok pakken om het makkelijker te maken om het er onderuit te halen.
Soms is ze onstuitbaar in kattenkwaad tot ik er genoeg van krijg en mag ze in het mandje tot rust komen, waarna ze dan meestal een stuk rustiger is. Ik hoef niet alles leuk en goed te vinden!
Vandaag schijnt het een redelijke dag te worden en wil ik vanmiddag even wat in de tuin werken.
De stronk in de voortuin loopt weer uit, dus dat weghalen en nog zo wat dingen.
Ook ga ik maar eens de stengels van de damastbloem afknippen, want de stengels hangen nu zwaar door, door de vele zaaddozen, al heb ik geen idee, wat het juiste moment is, maar ik wil toch wel voorkomen, dat ik te laat ben en het zaad zich al verspreid heeft. Op Internet kan ik niets vinden, wanneer het juiste moment is om dit te doen.
Van de ereprijs was dit makkelijker te zien, toen de zaaddoosjes wat bruin werden en hiervan heb ik inmiddels al het eerste zaad in een zakje.
Zijn de stengels afgeknipt, zet ik de plant wat naar achter en dan een andere plant meer naar voor.
Water geven lijkt me nog niet nodig, zo warm is het niet meer en vanaf morgen valt er genoeg regen...
Ook de dille knip ik af, het mooie is er nu wel vanaf en ik ga toch een poging doen om nog een keer te zaaien, ik heb nog een zakje zaad liggen en dan kijk ik wel of het wat wordt.
Zo, gelijk maar gedaan en dan straks wat potten verplaatsen, die dan wat meer in het zicht komen te staan.
Ook een plantenstok gepakt om speelgoed onder de kasten vandaan te halen.
Kruimeltje wordt steeds nieuwsgieriger, wat er toch achter de buitendeur te beleven is en staat nu vooraan als ik die deur open wil doen. Ze is me al 2x voor geweest en kon ik haar nog net bij het staartje te pakken krijgen, dus nu zet ik haar op de bureaustoel om dan snel naar buiten te gaan.
Maakt niet uit, want ze blijft me daarna bij de buitendeur opwachten...
Binnenkort toch maar eens kijken voor een tuigje, Gizmo was nog kleiner, toen ik hem met 3 maanden als pup kreeg dan Kruimeltje nu en kon ik ook een tuigje voor vinden, dan kan ze mee naar buiten als ik daar bezig ben.
Soms kan ik de hondjes nog wel missen, vooral Rakker, omdat deze nog leeft en nu bij iemand anders woont, soms hoop ik om hem nog eens tegen te komen, al denk ik, dat het niet goed voor hem zou zijn om mij weer te zien.
Van de andere kant ben ik opgelucht, dat ik niet meer hoef uit te laten, zeker op dagen, dat het lopen niet geweldig gaat of met slecht weer.
Toen het fysiek nog wat beter ging, nam ik de hondjes vaak mee voor een avondwandeling in het bos, in eerste instantie nog met het brommertje, 2 tassen aan het stuur met in iedere tas een hondje, wat prima ging en later met het autootje.
Hondjes blij en ook ik genoot van de avondwandeling. Het ging op een gegeven moment niet meer :(
Een poes is dan wat makkelijker, niet uitlaten en makkelijker een dagje weg, al komt dat nauwelijks meer voor.
Ik las net op een weblog, dat iemand schreef om reacties te krijgen, anders kon diegene wel "in een schriftje schrijven" en ik zit daar wat over na te denken.
Ik schrijf hoofdzakelijk voor mezelf, wat toch niet hetzelfde is als in een schriftje schrijven, want het kan gelezen worden, waardoor ik ook niet alles schrijf, wat me hoog kan zitten, maar dan nog vind ik het prettig om van me af te schrijven, de minder leuke dingen afbuigen naar wat me wel goed doet.
Daarnaast heb ik niet alleen mijn blog, maar ook het onderdeel Tuinverhalen, waar ik zeker zoveel plezier aan beleef, al vind ik soms dat ik op mijn blog te vaak schrijf over de tuin, wat eigenlijk bij Tuinverhalen zou moeten, maar tegelijkertijd is de tuin een wezenlijk onderdeel van mijn dagelijks leven.
Ik promoot mijn website ook niet, slechts een heel enkele keer geef ik een hint over mijn website, wat soms wel, maar meestal niet binnenkomt en dat is ook goed.
Men kan en mag reageren, al zit er een moderatie op de reacties, nadat degene met wie ik in 2014 woningruil heb gedaan en zich daarin nogal schofterig heeft gedragen, mij nog een trap na meende te moeten geven op mijn website
Er wordt zelden tot nooit gereageerd op mijn weblog, maar vind ik dat echt belangrijk?
Welke reactie valt er te geven op mijn dagelijkse schrijfsels, ik zou het zelf niet eens weten en hoewel ik zelf een aantal weblogs volg, voel ik me maar heel zelden geroepen om te reageren, uitzonderingen daargelaten als ik denk iets van meerwaarde te kunnen toevoegen.
Door een teller op mijn website weet ik dat mijn blog spaarzaam gelezen wordt, maar Tuinverhalen wordt vaker gelezen en af en toe krijg ik een wat raar gevoel als ik iets opzoek over planten om dan mijn eigen Tuinverhalen tegen te komen.
En dan denk ik, dat het misschien leuk is om van die pagina ook een blog te maken, zodat mensen vragen kunnen stellen over planten, maar dan zou ik alles moeten overzetten naar blog-pagina, wat ik dan weer te veel werk vind.
Ik heb nog een gastenboek, een kwestie van toevoegen aan mijn website en waarop ik destijds wel reacties kreeg, maar geeft het mij, behalve dan vragen of opmerkingen over planten, mij echt een meerwaarde?
Opmerkingen over mijn foto's zou leuk kunnen zijn als men tips geeft om foto's mooier te maken en ik mis in die zin dan ook een foto-forum, maar ze lijken niet meer te bestaan, alsof iedereen uitgewaaierd is naar Facebook en aanverwante mogelijkheden zoals Pinterest en Instagram, waar ik echt helemaal niets mee heb!
Het zal allemaal wel en ga door, zoals ik het prettig vind zonder me druk te maken of mensen willen reageren, het is mijn uitlaatklep en dat is genoeg...;)
Net nog wat nagedacht en mij aangemeld op een foto-forum, zoiets als de laatste der Mohikanen en ik wil mijn blog loskoppelen van mijn website, zodat mijn website vooral een foto-site wordt en mijn blog los van de website komt, waarvan ik de link zal plaatsen voor de enkeling, die deze weblog leest.
Ik wil de inhoud van mijn weblog overzetten, maar dat betekent even verdiepen in de mogelijkheden, hoe te realiseren..
Ik slaap nog steeds beter, sinds Kruimeltje haar intrede heeft gedaan, wel nog steeds even wakker, maar tussendoor slaap ik vaster, wat toch een meer uitgerust gevoel geeft bij het opstaan.
Ze groeit hard en als ze op schoot zit, heb ik voor het gevoel meer poes te aaien, op de grond is het echter nog steeds een klein poesje met veel pit.
Ze luistert inderdaad al naar haar naam en als ik haar een tijdje niet zie en ook niet weet, waar ze uithangt of wat voor kattenkwaad ze uithaalt, hoef ik haar maar te roepen en ze komt vrolijk aanrennen.
Ik kan me niet herinneren, dat ik ooit voor mijn poezen zoveel speeltjes heb gekocht, maar nu liggen er heel wat speeltjes op de grond, muizen, balletjes, de kattentunnel en de krabpaal. Alles is leuk, al lijkt het leukst om alles wat rolt en beweegt onder de kasten te meppen en lig ik voor de zoveelste keer op de grond om ze onderuit te halen.
Straks uit het tuinhuisje maar een plantenstok pakken om het makkelijker te maken om het er onderuit te halen.
Soms is ze onstuitbaar in kattenkwaad tot ik er genoeg van krijg en mag ze in het mandje tot rust komen, waarna ze dan meestal een stuk rustiger is. Ik hoef niet alles leuk en goed te vinden!
Vandaag schijnt het een redelijke dag te worden en wil ik vanmiddag even wat in de tuin werken.
De stronk in de voortuin loopt weer uit, dus dat weghalen en nog zo wat dingen.
Ook ga ik maar eens de stengels van de damastbloem afknippen, want de stengels hangen nu zwaar door, door de vele zaaddozen, al heb ik geen idee, wat het juiste moment is, maar ik wil toch wel voorkomen, dat ik te laat ben en het zaad zich al verspreid heeft. Op Internet kan ik niets vinden, wanneer het juiste moment is om dit te doen.
Van de ereprijs was dit makkelijker te zien, toen de zaaddoosjes wat bruin werden en hiervan heb ik inmiddels al het eerste zaad in een zakje.
Zijn de stengels afgeknipt, zet ik de plant wat naar achter en dan een andere plant meer naar voor.
Water geven lijkt me nog niet nodig, zo warm is het niet meer en vanaf morgen valt er genoeg regen...
Ook de dille knip ik af, het mooie is er nu wel vanaf en ik ga toch een poging doen om nog een keer te zaaien, ik heb nog een zakje zaad liggen en dan kijk ik wel of het wat wordt.
Zo, gelijk maar gedaan en dan straks wat potten verplaatsen, die dan wat meer in het zicht komen te staan.
Ook een plantenstok gepakt om speelgoed onder de kasten vandaan te halen.
Kruimeltje wordt steeds nieuwsgieriger, wat er toch achter de buitendeur te beleven is en staat nu vooraan als ik die deur open wil doen. Ze is me al 2x voor geweest en kon ik haar nog net bij het staartje te pakken krijgen, dus nu zet ik haar op de bureaustoel om dan snel naar buiten te gaan.
Maakt niet uit, want ze blijft me daarna bij de buitendeur opwachten...
Binnenkort toch maar eens kijken voor een tuigje, Gizmo was nog kleiner, toen ik hem met 3 maanden als pup kreeg dan Kruimeltje nu en kon ik ook een tuigje voor vinden, dan kan ze mee naar buiten als ik daar bezig ben.
Soms kan ik de hondjes nog wel missen, vooral Rakker, omdat deze nog leeft en nu bij iemand anders woont, soms hoop ik om hem nog eens tegen te komen, al denk ik, dat het niet goed voor hem zou zijn om mij weer te zien.
Van de andere kant ben ik opgelucht, dat ik niet meer hoef uit te laten, zeker op dagen, dat het lopen niet geweldig gaat of met slecht weer.
Toen het fysiek nog wat beter ging, nam ik de hondjes vaak mee voor een avondwandeling in het bos, in eerste instantie nog met het brommertje, 2 tassen aan het stuur met in iedere tas een hondje, wat prima ging en later met het autootje.
Hondjes blij en ook ik genoot van de avondwandeling. Het ging op een gegeven moment niet meer :(
Een poes is dan wat makkelijker, niet uitlaten en makkelijker een dagje weg, al komt dat nauwelijks meer voor.
Ik las net op een weblog, dat iemand schreef om reacties te krijgen, anders kon diegene wel "in een schriftje schrijven" en ik zit daar wat over na te denken.
Ik schrijf hoofdzakelijk voor mezelf, wat toch niet hetzelfde is als in een schriftje schrijven, want het kan gelezen worden, waardoor ik ook niet alles schrijf, wat me hoog kan zitten, maar dan nog vind ik het prettig om van me af te schrijven, de minder leuke dingen afbuigen naar wat me wel goed doet.
Daarnaast heb ik niet alleen mijn blog, maar ook het onderdeel Tuinverhalen, waar ik zeker zoveel plezier aan beleef, al vind ik soms dat ik op mijn blog te vaak schrijf over de tuin, wat eigenlijk bij Tuinverhalen zou moeten, maar tegelijkertijd is de tuin een wezenlijk onderdeel van mijn dagelijks leven.
Ik promoot mijn website ook niet, slechts een heel enkele keer geef ik een hint over mijn website, wat soms wel, maar meestal niet binnenkomt en dat is ook goed.
Men kan en mag reageren, al zit er een moderatie op de reacties, nadat degene met wie ik in 2014 woningruil heb gedaan en zich daarin nogal schofterig heeft gedragen, mij nog een trap na meende te moeten geven op mijn website
Er wordt zelden tot nooit gereageerd op mijn weblog, maar vind ik dat echt belangrijk?
Welke reactie valt er te geven op mijn dagelijkse schrijfsels, ik zou het zelf niet eens weten en hoewel ik zelf een aantal weblogs volg, voel ik me maar heel zelden geroepen om te reageren, uitzonderingen daargelaten als ik denk iets van meerwaarde te kunnen toevoegen.
Door een teller op mijn website weet ik dat mijn blog spaarzaam gelezen wordt, maar Tuinverhalen wordt vaker gelezen en af en toe krijg ik een wat raar gevoel als ik iets opzoek over planten om dan mijn eigen Tuinverhalen tegen te komen.
En dan denk ik, dat het misschien leuk is om van die pagina ook een blog te maken, zodat mensen vragen kunnen stellen over planten, maar dan zou ik alles moeten overzetten naar blog-pagina, wat ik dan weer te veel werk vind.
Ik heb nog een gastenboek, een kwestie van toevoegen aan mijn website en waarop ik destijds wel reacties kreeg, maar geeft het mij, behalve dan vragen of opmerkingen over planten, mij echt een meerwaarde?
Opmerkingen over mijn foto's zou leuk kunnen zijn als men tips geeft om foto's mooier te maken en ik mis in die zin dan ook een foto-forum, maar ze lijken niet meer te bestaan, alsof iedereen uitgewaaierd is naar Facebook en aanverwante mogelijkheden zoals Pinterest en Instagram, waar ik echt helemaal niets mee heb!
Het zal allemaal wel en ga door, zoals ik het prettig vind zonder me druk te maken of mensen willen reageren, het is mijn uitlaatklep en dat is genoeg...;)
Net nog wat nagedacht en mij aangemeld op een foto-forum, zoiets als de laatste der Mohikanen en ik wil mijn blog loskoppelen van mijn website, zodat mijn website vooral een foto-site wordt en mijn blog los van de website komt, waarvan ik de link zal plaatsen voor de enkeling, die deze weblog leest.
Ik wil de inhoud van mijn weblog overzetten, maar dat betekent even verdiepen in de mogelijkheden, hoe te realiseren..