Mijn vinnige mail heeft vruchten afgeworpen!
Allereerst gebeld door de woningbouw met de mededeling, dat de mannen het te koud vonden om te werken en ik voel me echt geschokt, met regen had ik me iets kunnen voorstellen, maar met kou????
Kom op zeg, de bomen worden alleen maar afgezaagd, dus er hoeft niet in de bevroren aarde gewerkt te worden en tegen kou kan gekleed worden en dan nog heb je het fatsoen om het netjes af te bellen!
Organisatie en telefoonnummer gekregen om zelf weer een afspraak te maken...zucht
Ik bel morgen wel, want ik ben nu te "geladen" om vriendelijk te zijn, hoewel het misschien juist goed zou zijn om nu te bellen, maar dan kan het ook zijn, dat ze volgende week hun werk dan maar half doen, omdat ik zo kribbig ben.
Ik weet ook niet altijd, wat wijsheid is....
Vervolgens over de mechanische afzuiging, ook dat is een gebed zonder eind en niemand, die er echt verantwoordlijkheid voor lijkt te nemen.
Ik moet nu wachten tot maandag of er voor die tijd een afspraak gemaakt wordt en zo niet, mag ik maandag weer bellen of mailen, het schiet toch niet op zo!
Dan krijg ik ook nog eens een kul-mailtje van degene, die denkt, dat ik een simpele ziel ben en ik ontplof!
Diegene heeft echt een probleem, al wil ik daar niet uitgebreid op ingaan, het is iets te persoonlijk, maar diegene komt er niet mee weg, dat is een ding wat zeker is, linksom of rechtsom zorgt diegene maar, dat het in orde komt!
En dan nog een mailtje, waarover ik ook maar liever niets schrijf, maar het maakt me moe....
Zoveel onbegrip en wordt weer de bal bij mij gelegd.
Echt, wat een waardeloze dag in ieder opzicht!
Geen tuin, geen enkele duidelijkheid van andere mail en ik word eigenlijk alleen maar bozer :|
Het is wat het is en ik wil nog 1 mailtje schrijven en dan is het eigenlijk wel klaar voor vandaag, ik ben moe en teleurgesteld.
Zoveel gedoe om niets als alles goed geregeld zou worden\zijn, het is wat het is, maar een mens wordt er soms wel wat triest van.
Wat uurtjes verder en ik ben echt moe, zoveel verspilde energie, aan wat eigenlijk....
Het me een moedeloos gevoel, weer overal achteraan bellen en mailen en wat heb ik bereikt, niet meer dan dat ik weer overal achteraan mag bellen en mailen.
Echt even de moed verloren, waarschijnlijk ook omdat ik overal alleen voor sta, niemand die eens zegt "dat regel ik wel even" en meestal heb ik er geen probleem mee om van alles zelf te moeten regelen, maar soms wordt het me teveel om alsmaar overal achteraan te zitten.
Wel maar eens de cd's in de nieuwe toren gezet, waarbij ik een aantal CD's heb, die ik waarschijnlijk nooit meer zal opzetten.
Ik draai sowieso nog maar weinig cd's, ik moet ervoor in de stemming zijn en dan zijn het toch meestal dezelfde cd's, zoals nu Doris Day, ik houd van haar warme stem, waarschijnlijk oubollig voor menigeen, maar de hedendaagse muziek kan me ook niet echt bekoren.
Ik denk, dat ik wat oubollig ben geworden in mijn muziek, af en toe hoor ik wel een nieuw nummer op de radio, wat ik niet onaardig vind, maar zal er geen cd van kopen.
Inmiddels staat de cd van de Seekers op "the Carnival is over" en brengt me terug in de tijd, wat voor mij een speciale herinnering is.
Is dat ouder worden...?
Teruggrijpen op herinneringen en bedenken, dat de hedendaagse muziek aan mij voorbijgaat....
Ach, waarschijnlijk zeur ik, ik ben moe om steeds maar voor mijn eigen belangen op te komen, morgen weer een nieuwe dag en nieuwe kansen ;)
Allereerst gebeld door de woningbouw met de mededeling, dat de mannen het te koud vonden om te werken en ik voel me echt geschokt, met regen had ik me iets kunnen voorstellen, maar met kou????
Kom op zeg, de bomen worden alleen maar afgezaagd, dus er hoeft niet in de bevroren aarde gewerkt te worden en tegen kou kan gekleed worden en dan nog heb je het fatsoen om het netjes af te bellen!
Organisatie en telefoonnummer gekregen om zelf weer een afspraak te maken...zucht
Ik bel morgen wel, want ik ben nu te "geladen" om vriendelijk te zijn, hoewel het misschien juist goed zou zijn om nu te bellen, maar dan kan het ook zijn, dat ze volgende week hun werk dan maar half doen, omdat ik zo kribbig ben.
Ik weet ook niet altijd, wat wijsheid is....
Vervolgens over de mechanische afzuiging, ook dat is een gebed zonder eind en niemand, die er echt verantwoordlijkheid voor lijkt te nemen.
Ik moet nu wachten tot maandag of er voor die tijd een afspraak gemaakt wordt en zo niet, mag ik maandag weer bellen of mailen, het schiet toch niet op zo!
Dan krijg ik ook nog eens een kul-mailtje van degene, die denkt, dat ik een simpele ziel ben en ik ontplof!
Diegene heeft echt een probleem, al wil ik daar niet uitgebreid op ingaan, het is iets te persoonlijk, maar diegene komt er niet mee weg, dat is een ding wat zeker is, linksom of rechtsom zorgt diegene maar, dat het in orde komt!
En dan nog een mailtje, waarover ik ook maar liever niets schrijf, maar het maakt me moe....
Zoveel onbegrip en wordt weer de bal bij mij gelegd.
Echt, wat een waardeloze dag in ieder opzicht!
Geen tuin, geen enkele duidelijkheid van andere mail en ik word eigenlijk alleen maar bozer :|
Het is wat het is en ik wil nog 1 mailtje schrijven en dan is het eigenlijk wel klaar voor vandaag, ik ben moe en teleurgesteld.
Zoveel gedoe om niets als alles goed geregeld zou worden\zijn, het is wat het is, maar een mens wordt er soms wel wat triest van.
Wat uurtjes verder en ik ben echt moe, zoveel verspilde energie, aan wat eigenlijk....
Het me een moedeloos gevoel, weer overal achteraan bellen en mailen en wat heb ik bereikt, niet meer dan dat ik weer overal achteraan mag bellen en mailen.
Echt even de moed verloren, waarschijnlijk ook omdat ik overal alleen voor sta, niemand die eens zegt "dat regel ik wel even" en meestal heb ik er geen probleem mee om van alles zelf te moeten regelen, maar soms wordt het me teveel om alsmaar overal achteraan te zitten.
Wel maar eens de cd's in de nieuwe toren gezet, waarbij ik een aantal CD's heb, die ik waarschijnlijk nooit meer zal opzetten.
Ik draai sowieso nog maar weinig cd's, ik moet ervoor in de stemming zijn en dan zijn het toch meestal dezelfde cd's, zoals nu Doris Day, ik houd van haar warme stem, waarschijnlijk oubollig voor menigeen, maar de hedendaagse muziek kan me ook niet echt bekoren.
Ik denk, dat ik wat oubollig ben geworden in mijn muziek, af en toe hoor ik wel een nieuw nummer op de radio, wat ik niet onaardig vind, maar zal er geen cd van kopen.
Inmiddels staat de cd van de Seekers op "the Carnival is over" en brengt me terug in de tijd, wat voor mij een speciale herinnering is.
Is dat ouder worden...?
Teruggrijpen op herinneringen en bedenken, dat de hedendaagse muziek aan mij voorbijgaat....
Ach, waarschijnlijk zeur ik, ik ben moe om steeds maar voor mijn eigen belangen op te komen, morgen weer een nieuwe dag en nieuwe kansen ;)
