Ik wilde iemand een gezellige kerst bieden en hoewel ik van te voren wel wist, dat die persoon niet zo heel communicatief was en daar ook rekening mee hield, is het toch wel wat meer dan non-communicatief zijn...
Deze persoon is volledig non-communicatief en leeft in een eigen wereldje zonder ook maar een greintje sociaal gedrag, dat maakt het wel heel zwaar om vrolijk en optimistisch te blijven :(
Ik heb zelfs geen idee of ze het nu wel of niet gezellig vindt of ervan geniet om zo bediend te worden...
Er valt ook niets te praten, iedere poging daartoe loopt na 1 zin dood en inmiddels heb ik het volledig opgegeven, blij, dat ik een laptop heb, waarmee ze wat op Internet zit en later in de middag de tv, dat zijn dingen, die ze dan wel leuk lijkt te vinden.
De Posbank vond ze gisteren wel even leuk, geloof ik en wat drinken in het Paviljoen ook wel, geloof ik, maar zeker weten doe ik het niet.
Gistermorgen gezellig de tafel gedekt voor het ontbijt, luxe afbakbroodjes opgewarmd, maar of ze dat nu leuk en gezellig vond, geen idee!
Gistermiddag na de Posbank wat bitterballetjes gebakken, die ze wel oppeuzelde, maar een enthousiast gezicht zag ik er niet bij. Niets van "Ha lekker" of zoiets, alsof het zo hoorde...
Gisteravond het eten klaargemaakt: stoofpeertjes, puree en speklapjes en ook weer geen enkele interesse, al was het maar, dat het lekker rook of zoiets, niets en toen knapte er toch wel iets in me.
Haar haar maaltijd gegeven, maar zelf kreeg ik op dat moment geen hap meer door mijn keel, dus zei, dat ik wel wat later zou eten. Maakte haar niet uit en ze at haar bordje leeg, of ze het lekker gevonden heeft????
Zelf ben ik maar gaan afwassen, maakte haar toch niet uit en ik moest even afstand nemen...
Mijn eigen maaltijd heb ik maar afgedekt in de koelkast gezet, stoofpeertjes vind ik te lekker om er niet van te genieten, wat ik dan vanavond doe, ook makkelijk om alleen even op te warmen, want ik voel me uitgeput!
Gisteravond is het voor mij verder niets meer geworden, ze was gelukkig met de afstandsbediening van de tv, keek naar programma's, waar ik niets mee heb, dus zelf maar aan het knutselen gegaan met de paar foto's van de Posbank, leidde mij tenminste wat af...
Licht geslapen en weer vroeg op, ze slaapt lang, dus heb ik even een paar uurtjes voor mezelf...
Straks dek ik toch weer netjes de tafel voor het ontbijt met warme broodjes, maar ik zal dankbaar zijn als ze vanmiddag vertrokken is!
Heb ik er spijt van, dat ik haar uitgenodigd heb, ik weet niet, wel dat dit niet voor herhaling vatbaar is.
Tegelijkertijd is het ook bijzonder om iemand met een verstandelijke beperking van zo dichtbij mee te maken en enige bewondering voor mensen, die daar dagelijks mee werken.
Wat ik niet van haar verwacht had, was dat ze geen enkel sociaal gedrag vertoonde, echt helemaal niets, als ik dat ook maar een moment vermoed had, had ik haar zeker niet uitgenodigd, want dit is zo intens vermoeiend en niet wetend of ze het nu leuk gevonden heeft.
Ik twijfelde even of ik dit wel op mijn weblog zou schrijven, maar ze leest hier maar zelden en dan nog, ze mag het dan best weten, al zal ik haar dat niet rechtstreeks zeggen, al is het maar om die laatste paar uurtjes nog wat draagljk te houden.
Het is ook nog maar de vraag of het bij haar binnenkomt, dat ze niet zo aardig bezig is geweest en ik niet haar dienstbode ben, waarvoor nog niet eens een bedankje vanaf kan.
Ik zag, dat ze een elektrische tandenborstel heeft en ik had zelf nog een paar nieuwe opzetborsteltjes liggen, die ik niet meer nodig heb met het kunstgebit: heeft zij daar wat aan?
Wat zakelijk bekeek ze de borsteltjes en ja, die kon ze wel gebruiken, geen bedankje, geen enthousiasme en ze werden opgeborgen.
Ze hoeft me niet om de nek te vliegen, maar enig enthousiasme had ik toch wel mogen verwachten, want die borsteltjes zijn duur en dat scheelt haar toch weer.
Overigens heb ik dit weekend weer de verwarmingsketel bij moeten vullen en dat wordt nu echt te vaak, na de feestdagen ga ik hiervan melding maken, dat het eens goed nagekeken wordt, want om de 2, 3 weken te moeten bijvullen is niet goed, dan lekt of verdampt er ergens iets.
Nog zo'n 5 uur en dan kan ik inploffen....
Deze persoon is volledig non-communicatief en leeft in een eigen wereldje zonder ook maar een greintje sociaal gedrag, dat maakt het wel heel zwaar om vrolijk en optimistisch te blijven :(
Ik heb zelfs geen idee of ze het nu wel of niet gezellig vindt of ervan geniet om zo bediend te worden...
Er valt ook niets te praten, iedere poging daartoe loopt na 1 zin dood en inmiddels heb ik het volledig opgegeven, blij, dat ik een laptop heb, waarmee ze wat op Internet zit en later in de middag de tv, dat zijn dingen, die ze dan wel leuk lijkt te vinden.
De Posbank vond ze gisteren wel even leuk, geloof ik en wat drinken in het Paviljoen ook wel, geloof ik, maar zeker weten doe ik het niet.
Gistermorgen gezellig de tafel gedekt voor het ontbijt, luxe afbakbroodjes opgewarmd, maar of ze dat nu leuk en gezellig vond, geen idee!
Gistermiddag na de Posbank wat bitterballetjes gebakken, die ze wel oppeuzelde, maar een enthousiast gezicht zag ik er niet bij. Niets van "Ha lekker" of zoiets, alsof het zo hoorde...
Gisteravond het eten klaargemaakt: stoofpeertjes, puree en speklapjes en ook weer geen enkele interesse, al was het maar, dat het lekker rook of zoiets, niets en toen knapte er toch wel iets in me.
Haar haar maaltijd gegeven, maar zelf kreeg ik op dat moment geen hap meer door mijn keel, dus zei, dat ik wel wat later zou eten. Maakte haar niet uit en ze at haar bordje leeg, of ze het lekker gevonden heeft????
Zelf ben ik maar gaan afwassen, maakte haar toch niet uit en ik moest even afstand nemen...
Mijn eigen maaltijd heb ik maar afgedekt in de koelkast gezet, stoofpeertjes vind ik te lekker om er niet van te genieten, wat ik dan vanavond doe, ook makkelijk om alleen even op te warmen, want ik voel me uitgeput!
Gisteravond is het voor mij verder niets meer geworden, ze was gelukkig met de afstandsbediening van de tv, keek naar programma's, waar ik niets mee heb, dus zelf maar aan het knutselen gegaan met de paar foto's van de Posbank, leidde mij tenminste wat af...
Licht geslapen en weer vroeg op, ze slaapt lang, dus heb ik even een paar uurtjes voor mezelf...
Straks dek ik toch weer netjes de tafel voor het ontbijt met warme broodjes, maar ik zal dankbaar zijn als ze vanmiddag vertrokken is!
Heb ik er spijt van, dat ik haar uitgenodigd heb, ik weet niet, wel dat dit niet voor herhaling vatbaar is.
Tegelijkertijd is het ook bijzonder om iemand met een verstandelijke beperking van zo dichtbij mee te maken en enige bewondering voor mensen, die daar dagelijks mee werken.
Wat ik niet van haar verwacht had, was dat ze geen enkel sociaal gedrag vertoonde, echt helemaal niets, als ik dat ook maar een moment vermoed had, had ik haar zeker niet uitgenodigd, want dit is zo intens vermoeiend en niet wetend of ze het nu leuk gevonden heeft.
Ik twijfelde even of ik dit wel op mijn weblog zou schrijven, maar ze leest hier maar zelden en dan nog, ze mag het dan best weten, al zal ik haar dat niet rechtstreeks zeggen, al is het maar om die laatste paar uurtjes nog wat draagljk te houden.
Het is ook nog maar de vraag of het bij haar binnenkomt, dat ze niet zo aardig bezig is geweest en ik niet haar dienstbode ben, waarvoor nog niet eens een bedankje vanaf kan.
Ik zag, dat ze een elektrische tandenborstel heeft en ik had zelf nog een paar nieuwe opzetborsteltjes liggen, die ik niet meer nodig heb met het kunstgebit: heeft zij daar wat aan?
Wat zakelijk bekeek ze de borsteltjes en ja, die kon ze wel gebruiken, geen bedankje, geen enthousiasme en ze werden opgeborgen.
Ze hoeft me niet om de nek te vliegen, maar enig enthousiasme had ik toch wel mogen verwachten, want die borsteltjes zijn duur en dat scheelt haar toch weer.
Overigens heb ik dit weekend weer de verwarmingsketel bij moeten vullen en dat wordt nu echt te vaak, na de feestdagen ga ik hiervan melding maken, dat het eens goed nagekeken wordt, want om de 2, 3 weken te moeten bijvullen is niet goed, dan lekt of verdampt er ergens iets.
Nog zo'n 5 uur en dan kan ik inploffen....