Gisteren druk bezig geweest met bakken en koken, maar ik hoorde maar niets van oudste dochter hoe laat ze zou komen, dus in de loop van de middag maar eens zelf gebeld om ernaar te vragen.
Eigenlijk was ik toen al wat geïrriteerd, dat ik ernaar moest vragen, want mij lijkt het heel normaal, dat je bijtijds laat weten, hoe laat je komt, ook omdat ik haar dan ophaal van het station.
Maar toen ze vertelde, dat ze halverwege de middag pas zou komen, ontplofte ik toch wel wat...
Ze zou me komen helpen met dozen uitpakken en ik ben gewoon ronduit onhandig met die dingen om alleen te doen.
Beneden in de woonkamer heb ik veel maar in de kasten "gepleurd" om de dozen maar weg te krijgen, maar echt handig ingedeeld is het meeste niet en alleen kom ik er niet toe om dat te veranderen.
Ik heb ook een heel slecht ruimtelijk inzicht, wat ik zelf ook lastig vind, maar zo is het nu eenmaal, een soort van "blinde vlek" om iets goed en handig in te ruimen.
Met een ander erbij kom ik doorgaans wel tot een goede indeling, waar ik tevreden mee kan zijn!
Om een lang verhaal kort te maken, ze komt dus niet, ze heeft het afgelopen week te druk gehad en komende week weer een drukke week en natuurlijk kan dat, ik kan niet in haar leven kijken, maar maak dan zo'n afspraak niet, want het was haar eigen idee om vandaag af te spreken, ik had daar niet specifiek om gevraagd.
De teleurstelling suddert nog wat, maar zal ook wel weer overgaan en met de dozen uitpakken moet ik maar tot volgende week wachten als de hulp weer na haar vakantie terug is.
De dozen lopen niet weg, dat scheelt wel weer ;)
Gisteren wel heerlijke koekjes gemaakt, naar mijn idee de lekkerste koekjes ooit!
Het recept was heel eenvoudig zonder al te veel poespas, volgens mij noem je dat zandgebak, bros, en ik heb er een mix van gemalen walnoten en gepofte kastanjes door gedaan.
Wel in eerste instantie een fout gemaakt met de walnoten "rooster die even in de oven om de smaak beter te laten uitkomen", maar dan moet de oven niet te heet staan, want ze waren verbrand, bepaald niet lekker!
Het is een klein oventje, wat superhandig is met een timer, maar ik heb al vaker gemerkt, dat de juiste temperatuur instellen lastig is en maar zelden overeenkomt met wat op een verpakking\recept aangegeven staat.
Het werkt met van die gloeibuizen onder en boven en het blijft zoeken naar de juiste stand, die doorgaans lager is dan wat aangegeven wordt.
Nou ja, ik was blijkbaar slim genoeg om niet alle walnoten in het oventje te leggen en had er nog genoeg over om voor die koekjes te gebruiken en die maar niet geroosterd ;)
Ik had ook nog wat kastanjes, die ik nog wel in het oventje gepoft heb en daarna zowel de walnoten en kastanjes fijn gemaakt met de staafmixer.
Uiteindelijk had ik 2 "worsten" van deeg in folie gerold, die een uurtje in de koelkast moesten opstijven, daarna plakjes snijden en op de bakplaat leggen.
Ik kan me niet echt meer heugen, wanneer ik voor het laatst koekjes heb gemaakt, lang geleden in ieder geval, maar ze zijn echt heerlijk geworden en ga ik op deze manier zeker vaker doen.
Een heerlijke nootsmaak en echt heel bros, leuk om zo af en toe wat te experimenteren met andere noten!
Eerst maar deze volle trommel zien leeg te krijgen, maar dat gaat wel lukken ;)
Ook heb ik een Italiaans gerecht gemaakt, wat ook lekker is, maar een veel te volle pan voor mij alleen en ik heb geen lege bakjes meer om in te vriezen, wel kleine bakjes, maar ik vraag me ook af, waar al mijn grotere bakjes gebleven zijn....
Het is zondag en ik kan dus ook niet even naar de Action of Xenos om grotere bakjes te kopen, maar er zit vlees in in de vorm van gehaktballetjes en dat wil ik toch niet te lang buiten de koelkast/vriezer laten.
Er zit niets anders op, dan het in kleine bakjes in te vriezen en dan per keer 2 bakjes te gebruiken als ik het wil eten...
Ik weet ook niet of ik nog een keer zo wil uitpakken als oudste dochter komt, maar ik zie haar zo weinig, dat ik er dan iets speciaals van wil maken. Als ik haar 2, 3 x per jaar zie, is dat al veel te noemen, dus tja, zo'n bezoekje is dan heel speciaal :\
Mijn kinderen zien mij als een sterke vrouw en moeder en tot op zekere hoogte ben ik dat ook, maar word ouder en niet alles is meer zo vanzelfsprekend als in de tijd, dat ze nog thuis woonden.
Fysiek ben ik de afgelopen 10 jaar met sprongen achteruit gegaan, wat ik zelf soms al moeilijk genoeg vind om te moeten toegeven, dat sommige dingen gewoon niet meer gaan, hoe graag ik ook zou willen!
Er is een grote kloof gekomen tussen willen en kunnen, maar het lijkt alsof de kinderen dat weigeren te zien en beseffen.
Ze zullen ook nooit eens uit zichzelf contact met mij zoeken, het komt steeds van mijn kant en dan mag ik blij zijn als er een reactie komt.
Nou ja, ik kan er heel teleurgesteld over zijn, maar dat schiet niet op, maar wat ben ik blij met de hulp en een begeleidster, die mij wel goed helpen met klusjes, die niet specifiek tot het takenpakket horen, want anders stond ik er knap alleen voor!
Vriendschappen ben ik jaren geleden kwijt geraakt, eerst door de scheiding, later door het fulltime werken buiten de stad, waarbij ik minstens 12 uur van huis was en dan is er echt geen ruimte meer voor sociale contacten, die dan "dood bloeden".
Eenzaam, ja soms kan het wat eenzaam voelen, want ik ervaar mezelf als een sociaal mens, maar ik ben ook een heel kieskeurig mens geworden, die zeker niet meer iedereen in mijn leven toe laat om maar te kunnen zeggen, dat ik vrienden heb.
Daarnaast is het ook zo, dat hoe ouder je wordt, hoe lastiger het is om mensen te ontmoeten en contacten op te bouwen.
Nou ja, voorlopig gaat mijn aandacht uit naar deze woning op orde te krijgen en in het voorjaar hoop ik dat afgerond te hebben en ik heb wel wat ideeën om dan weer contacten op te bouwen binnen mijn interesse-gebied: korte wandelingen, fotograferen en tuinieren.
Net maar weer eens een notenkoekje genomen en wat zijn ze lekker, wel opvallend, dat de kastanjesmaak sterker is dan de walnotensmaak, terwijl het toch meer walnoten dan kastanjes waren.
Maakt ook niet uit, beide smaken vind ik lekker, wel zit ik te denken om een deel van die koekjes vacuüm te sealen in pakketjes, want zo'n volle trommel krijg ik niet in een paar dagen leeg, zo'n grote snoeperd ben ik nu ook weer niet en het was eigenlijk de bedoeling om een deel mee te geven aan oudste dochter.
Vacuüm geseald zijn ze langer houdbaar en kan ik nog lange tijd genieten van mijn bakkunsten ;)
Eigenlijk was ik toen al wat geïrriteerd, dat ik ernaar moest vragen, want mij lijkt het heel normaal, dat je bijtijds laat weten, hoe laat je komt, ook omdat ik haar dan ophaal van het station.
Maar toen ze vertelde, dat ze halverwege de middag pas zou komen, ontplofte ik toch wel wat...
Ze zou me komen helpen met dozen uitpakken en ik ben gewoon ronduit onhandig met die dingen om alleen te doen.
Beneden in de woonkamer heb ik veel maar in de kasten "gepleurd" om de dozen maar weg te krijgen, maar echt handig ingedeeld is het meeste niet en alleen kom ik er niet toe om dat te veranderen.
Ik heb ook een heel slecht ruimtelijk inzicht, wat ik zelf ook lastig vind, maar zo is het nu eenmaal, een soort van "blinde vlek" om iets goed en handig in te ruimen.
Met een ander erbij kom ik doorgaans wel tot een goede indeling, waar ik tevreden mee kan zijn!
Om een lang verhaal kort te maken, ze komt dus niet, ze heeft het afgelopen week te druk gehad en komende week weer een drukke week en natuurlijk kan dat, ik kan niet in haar leven kijken, maar maak dan zo'n afspraak niet, want het was haar eigen idee om vandaag af te spreken, ik had daar niet specifiek om gevraagd.
De teleurstelling suddert nog wat, maar zal ook wel weer overgaan en met de dozen uitpakken moet ik maar tot volgende week wachten als de hulp weer na haar vakantie terug is.
De dozen lopen niet weg, dat scheelt wel weer ;)
Gisteren wel heerlijke koekjes gemaakt, naar mijn idee de lekkerste koekjes ooit!
Het recept was heel eenvoudig zonder al te veel poespas, volgens mij noem je dat zandgebak, bros, en ik heb er een mix van gemalen walnoten en gepofte kastanjes door gedaan.
Wel in eerste instantie een fout gemaakt met de walnoten "rooster die even in de oven om de smaak beter te laten uitkomen", maar dan moet de oven niet te heet staan, want ze waren verbrand, bepaald niet lekker!
Het is een klein oventje, wat superhandig is met een timer, maar ik heb al vaker gemerkt, dat de juiste temperatuur instellen lastig is en maar zelden overeenkomt met wat op een verpakking\recept aangegeven staat.
Het werkt met van die gloeibuizen onder en boven en het blijft zoeken naar de juiste stand, die doorgaans lager is dan wat aangegeven wordt.
Nou ja, ik was blijkbaar slim genoeg om niet alle walnoten in het oventje te leggen en had er nog genoeg over om voor die koekjes te gebruiken en die maar niet geroosterd ;)
Ik had ook nog wat kastanjes, die ik nog wel in het oventje gepoft heb en daarna zowel de walnoten en kastanjes fijn gemaakt met de staafmixer.
Uiteindelijk had ik 2 "worsten" van deeg in folie gerold, die een uurtje in de koelkast moesten opstijven, daarna plakjes snijden en op de bakplaat leggen.
Ik kan me niet echt meer heugen, wanneer ik voor het laatst koekjes heb gemaakt, lang geleden in ieder geval, maar ze zijn echt heerlijk geworden en ga ik op deze manier zeker vaker doen.
Een heerlijke nootsmaak en echt heel bros, leuk om zo af en toe wat te experimenteren met andere noten!
Eerst maar deze volle trommel zien leeg te krijgen, maar dat gaat wel lukken ;)
Ook heb ik een Italiaans gerecht gemaakt, wat ook lekker is, maar een veel te volle pan voor mij alleen en ik heb geen lege bakjes meer om in te vriezen, wel kleine bakjes, maar ik vraag me ook af, waar al mijn grotere bakjes gebleven zijn....
Het is zondag en ik kan dus ook niet even naar de Action of Xenos om grotere bakjes te kopen, maar er zit vlees in in de vorm van gehaktballetjes en dat wil ik toch niet te lang buiten de koelkast/vriezer laten.
Er zit niets anders op, dan het in kleine bakjes in te vriezen en dan per keer 2 bakjes te gebruiken als ik het wil eten...
Ik weet ook niet of ik nog een keer zo wil uitpakken als oudste dochter komt, maar ik zie haar zo weinig, dat ik er dan iets speciaals van wil maken. Als ik haar 2, 3 x per jaar zie, is dat al veel te noemen, dus tja, zo'n bezoekje is dan heel speciaal :\
Mijn kinderen zien mij als een sterke vrouw en moeder en tot op zekere hoogte ben ik dat ook, maar word ouder en niet alles is meer zo vanzelfsprekend als in de tijd, dat ze nog thuis woonden.
Fysiek ben ik de afgelopen 10 jaar met sprongen achteruit gegaan, wat ik zelf soms al moeilijk genoeg vind om te moeten toegeven, dat sommige dingen gewoon niet meer gaan, hoe graag ik ook zou willen!
Er is een grote kloof gekomen tussen willen en kunnen, maar het lijkt alsof de kinderen dat weigeren te zien en beseffen.
Ze zullen ook nooit eens uit zichzelf contact met mij zoeken, het komt steeds van mijn kant en dan mag ik blij zijn als er een reactie komt.
Nou ja, ik kan er heel teleurgesteld over zijn, maar dat schiet niet op, maar wat ben ik blij met de hulp en een begeleidster, die mij wel goed helpen met klusjes, die niet specifiek tot het takenpakket horen, want anders stond ik er knap alleen voor!
Vriendschappen ben ik jaren geleden kwijt geraakt, eerst door de scheiding, later door het fulltime werken buiten de stad, waarbij ik minstens 12 uur van huis was en dan is er echt geen ruimte meer voor sociale contacten, die dan "dood bloeden".
Eenzaam, ja soms kan het wat eenzaam voelen, want ik ervaar mezelf als een sociaal mens, maar ik ben ook een heel kieskeurig mens geworden, die zeker niet meer iedereen in mijn leven toe laat om maar te kunnen zeggen, dat ik vrienden heb.
Daarnaast is het ook zo, dat hoe ouder je wordt, hoe lastiger het is om mensen te ontmoeten en contacten op te bouwen.
Nou ja, voorlopig gaat mijn aandacht uit naar deze woning op orde te krijgen en in het voorjaar hoop ik dat afgerond te hebben en ik heb wel wat ideeën om dan weer contacten op te bouwen binnen mijn interesse-gebied: korte wandelingen, fotograferen en tuinieren.
Net maar weer eens een notenkoekje genomen en wat zijn ze lekker, wel opvallend, dat de kastanjesmaak sterker is dan de walnotensmaak, terwijl het toch meer walnoten dan kastanjes waren.
Maakt ook niet uit, beide smaken vind ik lekker, wel zit ik te denken om een deel van die koekjes vacuüm te sealen in pakketjes, want zo'n volle trommel krijg ik niet in een paar dagen leeg, zo'n grote snoeperd ben ik nu ook weer niet en het was eigenlijk de bedoeling om een deel mee te geven aan oudste dochter.
Vacuüm geseald zijn ze langer houdbaar en kan ik nog lange tijd genieten van mijn bakkunsten ;)