Spanning weg....

Zo, het gesprek achter de rug en weer een hoop spanning weg, want ik zag er toch wel wat tegenop.
Het was echter een duidelijk en verhelderend gesprek, hoewel van sommige zaken toch het stoom uit mijn oren kwam.
In ieder geval is er veel fout gegaan en zijn veel fouten gemaakt, wat heel anders had gemoeten, dat is wel duidelijk.
Achteraf bezien, had alles anders moeten verlopen en is vanaf het begin heel slordig gewerkt.
Ik wist ook wel, dat het een en ander niet klopte, maar voor mij was het ook iets heel nieuws en dan ben je ook nog niet op de hoogte van alle in- en outs van wat correct is.
In ieder geval is het 4 jaar lang een bron van ergernis en frustratie geweest!
Maar goed, binnenkort is dit allemaal achter de rug en komt er een stuk rust in mijn leven, het zou tijd worden!

Inmiddels schijnt weer eens het zonnetje en ik zou de potten in de voortuin anders kunnen zetten, maar ik ben er nog niet echt met mijn hoofd bij en morgen is er weer een dag ;)
Daarbij ben ik er nog niet goed uit, waar ik de potten bij elkaar wil zetten, er is nu opeens zoveel ruimte in de tuin, dat de keuze lastig is. Zet ik alles links van het tuinpad of rechts, zet ik ze vooraan in de tuin, waar ze nu staan of zet ik ze juist dichter bij het huis???
Ga ik eerst wat onkruid wegtrekken of leg ik het antiworteldoek neer om daar de planten op te zetten?
De grond is heel ongelijk, deels door het onkruid, deels door grote molshopen, dus veel eer valt er nog niet te behalen, ook omdat alle planten nu in winterrust zijn en weinig sierwaarde hebben.

Mijn kennis was, net als ik, wel heel enthousiast over de ruimte en licht nu in de tuin.
Zij kent iemand, die voor een paar euro per uur kan helpen om de tuin wat ordelijker te maken en daar ga ik zeker gebruik van maken, want de tuin is nu echt groot geworden en er valt zeker iets moois van te maken, maar heeeeel veel werk!
Het hoeft zeker nog niet volgend jaar de perfecte tuin te worden, kan ook niet, maar als ik het allemaal alleen moet doen, gaat het jaren duren, eer ik er wat met tevredenheid naar kan kijken.
Hoe ik het moet gaan doen, weet ik nog niet, maar ik wil er een soort van klein parkje van maken en als ik heel, heel eerlijk ben, had ik liever een grotere achtertuin gehad dan zo'n grote voortuin.
Ik ben geen mens om in de voortuin te gaan zitten, te kijk voor Jan en alleman en iedereen, die langs komt.
Ik zit liever achter in alle rust, maar juist achter is het allemaal wat klein, zeker niet vervelend, maar toch...
Een "secret garden" zoals de tuin van eerverleden jaar zal het echter niet worden, wat ook een vrij kleine tuin was, maar die tuin had iets bijzonders door zijn indeling.
Misschien, dat ik uiteindelijk toch de rodendendron achter eruit laat halen, mooi als hij bloeit, maar het is niet echt mijn struik. Deze hoort voor mijn gevoel in een grote tuin en dan heb ik op die plaats liever een toverhazelaar.

Ach, ik babbel maar wat de spanning van me af, want gisteren was het een belangrijke dag, dat de tuin leeggehaald zou worden, maar het gesprek van vandaag is toch belangrijker geweest en die spanning moet nog wat wegvloeien...
Wat ik vanmiddag gehoord heb, blijft door mijn hoofd spoken en ik was al boos, maar nu nog veel bozer.
Enerzijds vind ik, dat ik het echt moet loslaten, er wordt op een andere manier aan gewerkt, anderszijds wil ik mijn verontwaardiging kwijt. 
Nog eens schrijven, mailen, maar ik weet, dat dat in het niets verdwijnt, want ik krijg toch geen antwoorden meer.
Hogerop zoeken, ik zou het graag willen en ik weet zeker, dat ik een "zaak" heb, maar.....

Blablabla, ik weet het niet, eerst maar even rust nemen en zoals ik vanmorgen al schreef: "loslaten is ook een kunst" ;)

Het is wel weer genoeg geweest voor vandaag!
​