Het zit erop en de logee is op weg naar huis!
Hoewel we nog wel ontbeten hebben met warme broodjes kon ik het verder niet meer opbrengen om nog iets van een gesprek te beginnen, want ik kan niets met antwoorden zoals ja of nee, waarmee iedere poging tot een gesprek weer stil valt.
Tegen de tijd, dat ze opgehaald zou worden, kwam ze wel iets los, waarschijnlijk blij, dat ze hier weer weg was...
Ze heeft nog het een en ander meegekregen, wat ik speciaal voor haar in huis gehaald had, maar ik zelf niet hoef, maar ook daarvoor niet echt een enthousiaste reactie.
Kortom, het is geen succes geweest, iets wat ze zelf ook vond, want ik keek net even op de laptop om daar ergens te lezen, dat "het hier niet zo gezellig was...."
Dat was notabene vlak na de Posbank, terwijl ik bitterballetjes stond te bakken, ik heb echt mijn best gedaan om er iets gezelligs van te maken, maar hier viel uiteindelijk niets van te maken.
Ik weet ook niet, wat ze nu eigenlijk van mij verwachtte, nog meer in de watten leggen????
Tot gisteravond heb ik echt mijn best gedaan om het haar naar de zin te maken, maar ik wist ook niet meer, wat ik nog moest zeggen of doen :\
Ik ben in ieder geval gesloopt, alsof ik al mijn energie in een bodemloze put heb gestopt...
Ze weet, dat ik hier nog maar kort woon, maar ook niets over het huis, mooi, leuk of over de tuin, whatever...
Ze heeft zelf een tuintje, dus daarover proberen te praten, maar ook daarop kreeg ik een schouder ophalen en "het is winter", dus ook daarmee geen aanknopingspunt.
Ik wees haar op de vogeltjes in de tuin, bij haar kwamen geen vogeltjes, maar ze hing ook niets op om vogeltjes te lokken.
Ze vindt fotograferen ook leuk, daarover proberen te praten
Echt alles wat ik probeerde om een aanknopingspunt te vinden, viel in een groot gat...
Het was echt om moedeloos van te worden en dat werd ik ook!
In ieder geval bekijk ik haar verhalen en gemopper over anderen nu wel anders, want als ze niet kan zien, dat ik echt van alles uit de kast haalde om het haar naar de zin te maken en daarop op geen enkele manier reageert, dan denk ik eerder, dat die anderen zo vervelend nog niet zijn, maar blijkbaar niet aan haar verwachtingen voldoen, wat die dan ook mogen zijn...
Verwachtingen, ik had iemand verwacht, die het leuk vond om er even uit te zijn en daar zelf ook iets van wilde maken, maar dat ontbrak ten ene male en hoe ik ook nadenk of ik misschien een signaal over het hoofd heb gezien, maar ik heb geen enkel signaal gezien of gehoord, hoe ik het anders had kunnen doen.
Ze zat op de bank, achter de laptop, de tv, maar verder was ze niet in beweging te krijgen of ook maar ergens in geïnteresseerd te zijn. Leegte, echt leegte en stilte, als ik niets zei...
En had ik ook maar een moment gemerkt, dat ze er toch wel van genoot om zo even weg te zijn, wat te genieten van de aandacht en verwennerij, een stille genieter, maar zelfs dat was niet af te lezen.
Had ik dit gedrag van haar kunnen verwachten, maar mijn antwoord is dan stellig "Nee", absoluut niet, maar dat is dan het nadeel van Internet, dat mensen zich anders kunnen voordoen dan ze in werkelijkheid zijn.
Uiteraard kan dat ook voor mij gelden, maar ik ben redelijk in overeenstemming met wat en hoe ik schrijf ;)
En natuurlijk heb ik mijn eigenaardigheden en ik kan behoorlijk vinnig en direct uit de hoek komen in sommige situaties, maar doorgaans ben ik een vrij aimabel mens, wat ook regelmatig bevestigd wordt.
Dit gedrag had ik echter absoluut niet verwacht, vandaar dat ik er ook echt iets gezelligs van wilde maken en het is zeker een bijzondere ervaring geweest, al had ik er liever met plezier op teruggekeken.
En al wist ik, dat ze een licht verstandelijke handicap had, dan nog had ik dit niet verwacht!
Maar goed, het is voorbij en het is een eenmalig avontuur geweest, waar ik enthousiast aan ben begonnen, maar geen succes is geweest.
Nu maar bijkomen van de enerverende dagen, hoofdpijn en echt leeggezogen!
Hoewel we nog wel ontbeten hebben met warme broodjes kon ik het verder niet meer opbrengen om nog iets van een gesprek te beginnen, want ik kan niets met antwoorden zoals ja of nee, waarmee iedere poging tot een gesprek weer stil valt.
Tegen de tijd, dat ze opgehaald zou worden, kwam ze wel iets los, waarschijnlijk blij, dat ze hier weer weg was...
Ze heeft nog het een en ander meegekregen, wat ik speciaal voor haar in huis gehaald had, maar ik zelf niet hoef, maar ook daarvoor niet echt een enthousiaste reactie.
Kortom, het is geen succes geweest, iets wat ze zelf ook vond, want ik keek net even op de laptop om daar ergens te lezen, dat "het hier niet zo gezellig was...."
Dat was notabene vlak na de Posbank, terwijl ik bitterballetjes stond te bakken, ik heb echt mijn best gedaan om er iets gezelligs van te maken, maar hier viel uiteindelijk niets van te maken.
Ik weet ook niet, wat ze nu eigenlijk van mij verwachtte, nog meer in de watten leggen????
Tot gisteravond heb ik echt mijn best gedaan om het haar naar de zin te maken, maar ik wist ook niet meer, wat ik nog moest zeggen of doen :\
Ik ben in ieder geval gesloopt, alsof ik al mijn energie in een bodemloze put heb gestopt...
Ze weet, dat ik hier nog maar kort woon, maar ook niets over het huis, mooi, leuk of over de tuin, whatever...
Ze heeft zelf een tuintje, dus daarover proberen te praten, maar ook daarop kreeg ik een schouder ophalen en "het is winter", dus ook daarmee geen aanknopingspunt.
Ik wees haar op de vogeltjes in de tuin, bij haar kwamen geen vogeltjes, maar ze hing ook niets op om vogeltjes te lokken.
Ze vindt fotograferen ook leuk, daarover proberen te praten
Echt alles wat ik probeerde om een aanknopingspunt te vinden, viel in een groot gat...
Het was echt om moedeloos van te worden en dat werd ik ook!
In ieder geval bekijk ik haar verhalen en gemopper over anderen nu wel anders, want als ze niet kan zien, dat ik echt van alles uit de kast haalde om het haar naar de zin te maken en daarop op geen enkele manier reageert, dan denk ik eerder, dat die anderen zo vervelend nog niet zijn, maar blijkbaar niet aan haar verwachtingen voldoen, wat die dan ook mogen zijn...
Verwachtingen, ik had iemand verwacht, die het leuk vond om er even uit te zijn en daar zelf ook iets van wilde maken, maar dat ontbrak ten ene male en hoe ik ook nadenk of ik misschien een signaal over het hoofd heb gezien, maar ik heb geen enkel signaal gezien of gehoord, hoe ik het anders had kunnen doen.
Ze zat op de bank, achter de laptop, de tv, maar verder was ze niet in beweging te krijgen of ook maar ergens in geïnteresseerd te zijn. Leegte, echt leegte en stilte, als ik niets zei...
En had ik ook maar een moment gemerkt, dat ze er toch wel van genoot om zo even weg te zijn, wat te genieten van de aandacht en verwennerij, een stille genieter, maar zelfs dat was niet af te lezen.
Had ik dit gedrag van haar kunnen verwachten, maar mijn antwoord is dan stellig "Nee", absoluut niet, maar dat is dan het nadeel van Internet, dat mensen zich anders kunnen voordoen dan ze in werkelijkheid zijn.
Uiteraard kan dat ook voor mij gelden, maar ik ben redelijk in overeenstemming met wat en hoe ik schrijf ;)
En natuurlijk heb ik mijn eigenaardigheden en ik kan behoorlijk vinnig en direct uit de hoek komen in sommige situaties, maar doorgaans ben ik een vrij aimabel mens, wat ook regelmatig bevestigd wordt.
Dit gedrag had ik echter absoluut niet verwacht, vandaar dat ik er ook echt iets gezelligs van wilde maken en het is zeker een bijzondere ervaring geweest, al had ik er liever met plezier op teruggekeken.
En al wist ik, dat ze een licht verstandelijke handicap had, dan nog had ik dit niet verwacht!
Maar goed, het is voorbij en het is een eenmalig avontuur geweest, waar ik enthousiast aan ben begonnen, maar geen succes is geweest.
Nu maar bijkomen van de enerverende dagen, hoofdpijn en echt leeggezogen!