Vanmorgen en een deel van de middag lekker bezig geweest met foto's, die ik zondag gemaakt heb van de planten en deze onder Tuinverhalen geplaatst met een verhaaltje.
Geen geweldige foto's, maar ik vind het gewoon leuk om te laten zien en erbij te vertellen en ik ben er ook lekker mee bezig geweest.
Tot de telefoon ging, die ik sinds kort, om voor mij bekende reden, even niet op neem, spreek het antwoordapparaat maar in als je iets te vertellen hebt.
Het was de hulp, die zich ziek meldde en ze klonk ook ziek, alleen vond ik het wel vervelend voor mezelf.
Het is niet alleen het schoonmaakwerk, maar ook een breekpunt in de week en het mag inmiddels wel duidelijk zijn, dat ik niet bepaald overlopen word door vrienden en kennissen, wat ook een keuze is.
Er is niets mis met mijn contactuele eigenschappen, maar ik ben te diep teleurgesteld in de vriendschappen, die ik gehad heb en als ik echt zou willen, zou ik zo op zijn minst weer kennissen hebben, maar ik ben er nog niet aan toe.
Dus is de hulp een breekpunt in de week, wat dan wegvalt en zonder haar te willen afvallen, ik kan echt goed met haar overweg en haar hulp vorige week met het raamfolie was echt super, maar het gebeurt iets te vaak, dat ze of ziek is of wat eerder weg wilt, al zijn de redenen steeds plausibel, maar toch....
Het bracht me weer wat in mineurstemming :\
De mineurstemming is echter weinig constructief en toen het zonnetje wat ging schijnen, ben ik wat boodschappen gaan doen bij AH, even naar buiten en wat mensen zien...
Het klinkt wat onbenullig om zo mensen te zien, maar geloof me, het is zeker geen slechte therapie!
Ieder huisje heeft zijn kruisje en iedereen moet boodschappen doen en hoe anoniem je ook bent, er is altijd wel weer een contact-moment.
Zo was ik vorige week bij AH en stond even te kijken bij een koffie-apparaat, wat echt belachelijk goedkoop was, maar dat was met koffie-cups, die me veel te duur zijn, maar een man keek er ook naar en vroeg mij, wat dat apparaat precies was. Dure koffie-cups dus, waarna er een leuk gesprekje volgde over dergelijke apparaten en de zin en onzin ervan.
Ik wil niet zeggen, dat alles onzin is over koffie-apparaten, want vorig jaar kreeg ik van iemand een kopje koffie, omdat voor haar huis mijn autootje gestrand was en ze was zo vriendelijk mij een kopje koffie te geven en het was echt de heerlijkste koffie, die ik ooit geproefd heb en niet alleen omdat ik blij was met haar vriendelijkheid ;)
Of er zijn contact-momenten bij de kassa, al dan niet met mede-klanten dan wel met degene achter de kassa.
Vanmiddag was er iemand, die dacht, dat ze voor kroop, wat niet het geval was, want ik moest iets hebben, wat vlak voor de kassa stond en zij was gewoon voor. "Nee hoor, u bent voor mij en ik heb de tijd!"
Ik heb vooral groenten ingeslagen: andijvie om andijviestamp te maken, verse bieten om bietenstamp te maken en stoofpeertjes voor de laatste keer. Ook pasta, die in de aanbieding was.
Naar gelang mijn stemming vind ik het prettig om snel iets op mijn bordje te hebben, wat de laatste tijd nogal vaak was, dus ik heb geen maaltijden meer in de vriezer.
Morgen dus gaan koken en kokkerellen, zodat ik weer wat voorraad heb in de vriezer.
Rustig terug naar huis gelopen om een oudere man met 2 hondjes tegen te komen, ik mis mijn hondjes soms, al wil ik nooit meer een hond, het uitlaten valt me soms te zwaar, maar ook het aandacht geven en zeker Rakkertje, het was een schatje, maar hij wilde de hele dag aandacht, wat ik niet kon opbrengen.
Een aai, een knuffel, even spelen prima, maar niet de hele dag door, wat hij wel wilde, anders werd hij vervelend sinds ik het andere hondje Gizmo moest laten inslapen, wat zijn maatje was.
Maar hondjes van een ander kunnen nog altijd op mijn aandacht rekenen en zo ontstond er een gesprekje met een levensverhaal, ik kan goed luisteren...
Een demente partner in een verpleeghuis en alles wat erbij komt kijken, het moet moeilijk zijn om daar mee om te gaan, maar het was ook geen zwaar gesprek en ik heb ook echt even moeten lachen, toen hij vertelde, dat zijn benedenbuurman met wie hij niet goed overweg kon, "potloodde" met een vrouw in de buurt.
Ik begreep, wat hij bedoelde, maar die uitdrukking heb ik echt nog nooit gehoord, weer wat geleerd ;)
Verder gelopen en nog even staan praten met een man, die bezig was met snoeiwerk, ik was het met hem eens, dat hij er zich geen buil aan kon vallen om een boompje fors terug te snoeien.
Afgezien van die praatjes, leren de mensen in de buurt mij zo ook wat kennen, ik hoef er niet bevriend mee te worden, maar begroet en herkend te worden, doet toch wel goed.
Morgen regen, veel regen, maar ik ga koken en kokkerellen, vanavond heel gemakkelijk: het restant van de pasta van gisteravond en een mini-quiche, wat voldoende moet zijn als maaltijd.
Na morgen zou het een week droog moeten blijven, de hoes van het autootje af en wat sightseeing in de omgeving doen als ook wat in de tuin werken.
Een hele week droog met redelijke temperatuur kan ik misschien ook gebruiken om met de lijm en kit de lekkage te dichten...
Geen geweldige foto's, maar ik vind het gewoon leuk om te laten zien en erbij te vertellen en ik ben er ook lekker mee bezig geweest.
Tot de telefoon ging, die ik sinds kort, om voor mij bekende reden, even niet op neem, spreek het antwoordapparaat maar in als je iets te vertellen hebt.
Het was de hulp, die zich ziek meldde en ze klonk ook ziek, alleen vond ik het wel vervelend voor mezelf.
Het is niet alleen het schoonmaakwerk, maar ook een breekpunt in de week en het mag inmiddels wel duidelijk zijn, dat ik niet bepaald overlopen word door vrienden en kennissen, wat ook een keuze is.
Er is niets mis met mijn contactuele eigenschappen, maar ik ben te diep teleurgesteld in de vriendschappen, die ik gehad heb en als ik echt zou willen, zou ik zo op zijn minst weer kennissen hebben, maar ik ben er nog niet aan toe.
Dus is de hulp een breekpunt in de week, wat dan wegvalt en zonder haar te willen afvallen, ik kan echt goed met haar overweg en haar hulp vorige week met het raamfolie was echt super, maar het gebeurt iets te vaak, dat ze of ziek is of wat eerder weg wilt, al zijn de redenen steeds plausibel, maar toch....
Het bracht me weer wat in mineurstemming :\
De mineurstemming is echter weinig constructief en toen het zonnetje wat ging schijnen, ben ik wat boodschappen gaan doen bij AH, even naar buiten en wat mensen zien...
Het klinkt wat onbenullig om zo mensen te zien, maar geloof me, het is zeker geen slechte therapie!
Ieder huisje heeft zijn kruisje en iedereen moet boodschappen doen en hoe anoniem je ook bent, er is altijd wel weer een contact-moment.
Zo was ik vorige week bij AH en stond even te kijken bij een koffie-apparaat, wat echt belachelijk goedkoop was, maar dat was met koffie-cups, die me veel te duur zijn, maar een man keek er ook naar en vroeg mij, wat dat apparaat precies was. Dure koffie-cups dus, waarna er een leuk gesprekje volgde over dergelijke apparaten en de zin en onzin ervan.
Ik wil niet zeggen, dat alles onzin is over koffie-apparaten, want vorig jaar kreeg ik van iemand een kopje koffie, omdat voor haar huis mijn autootje gestrand was en ze was zo vriendelijk mij een kopje koffie te geven en het was echt de heerlijkste koffie, die ik ooit geproefd heb en niet alleen omdat ik blij was met haar vriendelijkheid ;)
Of er zijn contact-momenten bij de kassa, al dan niet met mede-klanten dan wel met degene achter de kassa.
Vanmiddag was er iemand, die dacht, dat ze voor kroop, wat niet het geval was, want ik moest iets hebben, wat vlak voor de kassa stond en zij was gewoon voor. "Nee hoor, u bent voor mij en ik heb de tijd!"
Ik heb vooral groenten ingeslagen: andijvie om andijviestamp te maken, verse bieten om bietenstamp te maken en stoofpeertjes voor de laatste keer. Ook pasta, die in de aanbieding was.
Naar gelang mijn stemming vind ik het prettig om snel iets op mijn bordje te hebben, wat de laatste tijd nogal vaak was, dus ik heb geen maaltijden meer in de vriezer.
Morgen dus gaan koken en kokkerellen, zodat ik weer wat voorraad heb in de vriezer.
Rustig terug naar huis gelopen om een oudere man met 2 hondjes tegen te komen, ik mis mijn hondjes soms, al wil ik nooit meer een hond, het uitlaten valt me soms te zwaar, maar ook het aandacht geven en zeker Rakkertje, het was een schatje, maar hij wilde de hele dag aandacht, wat ik niet kon opbrengen.
Een aai, een knuffel, even spelen prima, maar niet de hele dag door, wat hij wel wilde, anders werd hij vervelend sinds ik het andere hondje Gizmo moest laten inslapen, wat zijn maatje was.
Maar hondjes van een ander kunnen nog altijd op mijn aandacht rekenen en zo ontstond er een gesprekje met een levensverhaal, ik kan goed luisteren...
Een demente partner in een verpleeghuis en alles wat erbij komt kijken, het moet moeilijk zijn om daar mee om te gaan, maar het was ook geen zwaar gesprek en ik heb ook echt even moeten lachen, toen hij vertelde, dat zijn benedenbuurman met wie hij niet goed overweg kon, "potloodde" met een vrouw in de buurt.
Ik begreep, wat hij bedoelde, maar die uitdrukking heb ik echt nog nooit gehoord, weer wat geleerd ;)
Verder gelopen en nog even staan praten met een man, die bezig was met snoeiwerk, ik was het met hem eens, dat hij er zich geen buil aan kon vallen om een boompje fors terug te snoeien.
Afgezien van die praatjes, leren de mensen in de buurt mij zo ook wat kennen, ik hoef er niet bevriend mee te worden, maar begroet en herkend te worden, doet toch wel goed.
Morgen regen, veel regen, maar ik ga koken en kokkerellen, vanavond heel gemakkelijk: het restant van de pasta van gisteravond en een mini-quiche, wat voldoende moet zijn als maaltijd.
Na morgen zou het een week droog moeten blijven, de hoes van het autootje af en wat sightseeing in de omgeving doen als ook wat in de tuin werken.
Een hele week droog met redelijke temperatuur kan ik misschien ook gebruiken om met de lijm en kit de lekkage te dichten...
