Weer een paar weken verder...

Blijkbaar is er iets mis gegaan met het plaatsen van mijn vorige bericht van 4 september, wat ik pas vandaag opmerkte, hoewel ik doorgaans toch controleer of een stuk goed geplaatst is, het zal de moeheid geweest zijn ;)
Inmiddels is het stuk wel geplaatst, gecontroleerd, alleen krijg ik de kleur van de titel niet aangepast en is de datum weg.

Moeheid begint steeds meer te regeren en het uitzonderlijk mooie weer van afgelopen week werkte niet mee om druk in huis bezig te zijn.
Veel buiten zitten genieten van van de rust en het groen, hoewel ik ook een paar dagen bezig ben geweest met snoeien in de achtertuin. Bijna alles wat aan de rechterkant van het tuinpad staat gaat eruit!
Er stond en staat zoveel te dicht op elkaar, dat alle struiken uit lange kale staken bestaan met bovenaan wat toefjes blad.
En niet te vergeten de klimop, wat echt door bijna de hele tuin doorwoekert, soms tot hoog in bomen en struiken.
Het zal me niet meer lukken om alle klimop eruit te krijgen, daarvoor is het teveel, maar ik hoop het wel wat meer in toom te houden, want het verstikt ook veel struiken, die nog wel redelijk zijn.
De berg snoeiafval is echter nu zo hoog en groot geworden, dat ik even moet stoppen tot dat in de kliko zit en een ander deel opgehaald wordt.
Het oogt in ieder geval al wat beter als ik lekker in de achtertuin zit te genieten ;)

Het blijft genieten van de rust en het groen hier, soms zelfs met een soort vakantiegevoel, maar dan in mijn eigen huis.
Ik begin hier ook de weg wat te kennen en rijd niet meer om om bij de winkels te komen.
Het voelt zelfs bijna beschamend om dat korte stukje met de auto te gaan en afhankelijk van wat ik nodig heb, ga ik dan ook af en toe te voet, al dan niet met de rollator.

Mijn benen hebben de afgelopen maanden teveel moeten lopen, omdat het autootje te lang kapot is geweest en te weinig lopen is niet bevorderlijk voor de conditie, maar het kan dus ook teveel zijn.
Zelf had ik verwacht, dat mijn benen daardoor juist sterker zouden moeten worden, maar zo werkt het blijkbaar niet bij mij.
Nou ja, het lopen is wel eerder slechter geweest om toch weer bij te trekken en met een gedoseerde afwisseling tussen lopen en rust gaat het hopelijk weer beter, want ik popel van verlangen om hier in de omgeving wat kleine wandelingen te maken.
Het is een heel nieuwe omgeving met heel veel bossen en wandelmogelijkheden, die allemaal "roepen" om verkend te worden.
Geduld.....

In huis gaat het nu stukken langzamer om op orde te krijgen, deels door vermoeidheid, deels tegenzin na maanden van ploeteren met alles weer inpakken, terwijl het voor mijn gevoel nog maar net uitgepakt was na de verhuizing van vorig jaar.
In ieder geval heb ik er voor gezorgd, dat er beneden geen doos meer te zien is, ik kan geen dozen meer zien...!
Boven staan nog wel dozen op het rommelkamertje, waarvan ik niet goed weet, wat ik er nog mee wil, maar ze staan daar niet in de weg en ooit kijk ik wel eens of ik er nog iets mee wil of naar de Kringloop mag.
Ook op de slaapkamer staan nog dozen, die weer in de kast ingeruimd moeten worden, maar het heeft geen haast, dat komt vanzelf als ik iets nodig heb van die spullen.
Ze staan niet in de weg en 's avonds ben ik toch zo moe, dat ik snel in slaap val en ik slaap hier beter en dieper dan tijden geleden. Maar het is hier dan ook heel stil en de trein zit al zolang in mijn systeem, immers het grootste deel van mijn leven, dan hier dan daar, vlakbij een spoorlijn gewoond, dat ik het nauwelijks nog hoor.

Wat ik wel wat begin te missen is het fotograferen, maar er valt echt in deze tuin geen mooi plaatje te maken.
Mijn eigen planten staan er triest en verwaarloosd bij in de voortuin en ik weet gewoon niet, waar ik ze wat meer in het zicht kan zetten, waar ze mooier zouden uitkomen en ook beter te verzorgen.
Zoveel stennis gemaakt, dat de planten mee moesten naar deze woning, waarvan ik me nu dus afvraag, wat ik er mee moet...
Voorlopig moet ik me er echter bij neerleggen, dat er op dit moment niets aan te veranderen valt.
Misschien is het toch leuk om wat foto's van de huidige situatie te maken om het verschil over een paar jaar te zien.
Al eerder tuinen omgetoverd naar mijn smaak, het verschil was wel, dat het niet zo ernstig verwaarloosd was als hier....

Afgelopen week een offerte ontvangen van wat het me gaat kosten om het ergste eruit te laten halen, waar ik niet vrolijk van werd. En dan was het nog een gereduceerd tarief, maar het was me teveel geld, dus verzocht om het aantal bomen en struiken te reduceren tot alleen het meest noodzakelijke, wat ik er echt uit wil hebben, daarover bestaat geen twijfel.
Maar zelfs als die eruit zijn, blijft het een zwaar verwaarloosde tuin, die lastig om te toveren zal zijn.
Toch maar eens denken aan een vrijwilligersorganisatie, die wat hand en spandiensten kan verlenen bij werkzaamheden, die ik zelf echt niet meer kan, hoe graag ik ook zou willen...

Tuinieren is toch wel een belangrijk onderdeel van mijn leven, al zal het heel anders worden!
Ik heb een folie-kasje, wat ik binnenkort graag wil opzetten om wat planten in te overwinteren, maar het is hoe dan ook een "sta in de weg" in de achtertuin, evenals een popup kweekkasje, waarin ik wat had willen zaaien en groenten kweken.
Onmogelijk in deze tuin, hoe groot hij ook is, want groot is deze tuin, aan de voorkant dan...
Achter is het veel kleiner en zeker niet geschikt om daar zoiets nog bij te zetten.
En dan ook nog het vijvertje, wat er nu leeg staat te staan en waarvoor ik geen plek zou weten.
In de voortuin misschien, maar wil ik dat?
Ik kon soms bij het vijvertje gaan zitten om te kijken naar het waterleven, maar in de voortuin heb ik het gevoel, dat menigeen zich af zal vragen of ik wel helemaal spoor...

Als ik heel eerlijk ben, had ik liever een grote achtertuin gehad, waarin ik veel meer mijn eigen gang had kunnen gaan.
Had ik moeten wachten op een woning, die meer bij mijn tuinwensen zou passen en waar leg je je prioriteit, het tuinseizoen is immers relatief kort en leef je toch meer in huis en daar ben ik tevreden over.
Nou ja, het gaat vast wel wat worden in de loop der jaren door de aandacht wat te verschuiven en wie weet, dat ik nog een andere oplossing vind om toch op bescheiden schaal wat groenten te kweken.
Op mijn leeftijd met verslechterde conditie moet je ook niet meer teveel willen, de acceptatie gaat helaas langzaam...

Ik heb het hier naar de zin en dat is het belangrijkst, al het andere zal zijn weg wel vinden ;)
​

Al bijna 1 week....

Inmiddels woon ik hier nu bijna een week en het is nog steeds genieten, al moet er nog wel veel gedaan worden...

Eerst maanden bezig geweest met inpakken, nu mag alles weer uit de dozen.
Sommige spullen mogen gewoon weer op de oude plek terug met dezelfde indeling en is dan ook snel gebeurd, maar bv in de keuken is het een ander verhaal, omdat de indeling heel anders is.
Eigenlijk zou ik daar nu mee bezig moeten zijn, maar ik zie er wat tegenop, ook omdat ik steeds vermoeider word.
De druk van verhuizen is er af, waardoor de vermoeidheid zich steeds meer laat gelden, maar ook het lijf, wat maar door en door moest gaan, is nu wat stijf en pijnlijk.

Toch mag ik niet mopperen, hoeveel ik al heb uitgepakt en ingeruimd.
Bijna alle dozen zijn nu leeg, met uitzondering van de kleding, omdat ik daarvoor wacht op een kast, die deze week geleverd wordt.
Een zelfde kast heb ik inmiddels al voor de keuken en ik was wat vergeten, dat die zelfbouwpakketten ook een hoop gegrom met zich meebrengen, bv te kleine gaatjes voor te grote platte schroeven....
Ik heb niet zo veel kracht in mijn handen en moest met heel mijn gewicht, wat maar 43 kg is, op de schroeven drukken om ze ingedraaid te krijgen. Gevolg, een grote open blaar op mijn handpalm :\
Maar goed, hij staat overeind en is al deels ingeruimd.
Komende week dus de andere kast voor de kleding, die hetzelfde is, dus ik weet wat me te wachten staat.
Ook de bouwtekening is niet altijd even helder, maar ik heb nu ervaring, hoe de kast in elkaar moet en het zijn prima kasten.

Vrijdag kwam ik erachter, dat de vaste telefoon niet werkt, omdat ik iemand moest bellen, maar er was geen kiestoon.
Tig keer de aansluiting na gekeken, maar alles zat goed in elkaar en ook met de telefoon leek niets mis te zijn, dus wat is dan het probleem???
De provider mobiel gebeld, met de medewerker alles doorgenomen, het signaal zou goed zijn en de aansluitingen ook.
Hij kwam er evenmin uit en morgen komt een monteur, maar het bleef me dwars zitten en gisteravond weer voor de zoveelste keer alle aansluitingen nog eens doorgenomen, maar ze zitten gewoon goed, dus wat?
Nu zitten er op de modem 2 aansluitpunten, waarvan je standaard de 1-ste aansluiting moet gebruiken, maar gisteravond was ik zo ten einde raad, dat ik de stekker maar eens in de 2-de aansluiting heb gedaan en voilà, ik had weer telefoon! 
Meteen de provider gebeld over dit gegeven en zou dus de 1-ste aansluiting defect zijn, wat ik niet goed begrijp, stekkertje eruit en na de verhuizing stekkertje er weer in, wat kan daar nu aan defect raken...
Morgen komt toch een monteur, want ik wil een andere modem, die werkt zoals het hoort, want wat kan er dan nog meer defect raken als dit al het begin is, dat moet je niet willen.
Wel vreemd, dat de helpdeskmedewerker ook niet op de gedachte kwam om de andere aansluiting eens te testen, want dan was sneller duidelijk geweest, wat het probleem was.
In gedachten meende ik al een nieuwe telefoon te moeten kopen, wat nu gelukkig niet nodig is.

Mijn autootje, een brommobiel, heeft dit jaar al veel pech gehad met dure reparaties, maar sinds vrijdag staat het weer voor de deur en volgens mij is het nu motorisch zo goed als nieuw.
Het autootje is oud en ik had graag een nieuwer model gekocht, maar de verhuizing heeft teveel geld gekost om voldoende over te houden voor een andere. 
Zonder vervoer te zitten, wil ik echter niet, ik ben een heel onafhankelijk en vrijheidslievend mens, wat wil kunnen gaan en staan, wanneer ik dat wil.
Zonder dit autootje zou ik snel aangewezen worden op een elektrische rolstoel, wat ik echt een schrikbeeld vind.
Mijn wereldje zou heel klein worden en vervoer zou een hoop gedoe betekenen.
Hoe moet ik dan bv een zak aarde halen of even door een tuincentrum slenteren en nog zoveel meer, wat ik dan niet meer zou kunnen doen.
Ik heb dan ook besloten om met dit autootje te blijven rijden, maar laat ik het nog wel op essentiële dingen repareren, zoals knalpijp en handrem. 
De knalpijp is begin dit jaar gerepareerd, maar wel met de waarschuwing, dat er echt een nieuwe op moet, omdat hij versleten is. De handrem is bijna vanaf het begin een probleem geweest en hoewel deze al een paar keer gereviseerd is, werkt het hooguit 2, 3 weken om dan weer niet functioneel te zijn.
Er is wel meer versleten, maar niet op essentiële onderdelen en als ik dat zou moeten laten maken, zou ik alsnog op de prijs van een ander goed 2-de hands autootje uitkomen.
Ach, mijn lijf is ook niet meer, wat het geweest is en samen zijn we dan een goed paar :P

Nooit gedacht en verwacht, dat ik auto-rijden ook zo leuk zou vinden, want afgezien van de vrijheid en onafhankelijkheid vind ik het echt leuk om te rijden.
Al zijn het natuurlijk geen mega-ritten, die ik ermee maak, maar met een reikwijdte van 60 km kom ik toch aardig waar ik wil zijn. Daarbij is het uiterst zuinig in brandstof, met 100 km voor 5 euro kom je nog eens ergens ;)
Onlangs moest ik met de bus naar deze woning en was daarvoor hetzelfde geld kwijt, maar wel zo'n 2 uur onderweg tegenover 25 minuten met mijn autootje.
Het enige waar ik wel op moet letten, dat ik niet tijdens de spits rijd, want daar worden de gewone automobilisten heel geïrriteerd van, wat ik me ergens ook wel kan voorstellen.
's Morgens jakkeren naar je werk en 's avonds jakkeren naar huis en dan zit er zo'n k-wagentje voor je...
Verder let ik op, dat automobilisten mij kunnen passeren door zoveel mogelijk rechts te gaan rijden als er een auto achter me rijdt, een kleine moeite, wat voor mij ook prettiger rijden is dan een geïrriteerde automobilist achter me.
Niet dat ik me op laat jagen, want niet altijd is het mogelijk om uiterst rechts te rijden.

Maar ik ben natuurlijk bezig met uitstelgedrag en ik wil vandaag toch wel de keuken ingeruimd hebben, dus zo maar eens aan de slag gaan, wel met enige tegenzin, want ik zit zo lekker...:P